jeden drugiego

См. также в других словарях:

• jeden — + jedna, jedno jedni, odm. jak przym. 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 1» Jeden kandydat. Jeden grosz. Jedna sztuka. Rękawiczki z jednym palcem. ∆ Jedna druga, jedna trzecia, jedna dziesiąta «połowa, trzecia, dziesiąta część czegoś» ◊… …   Słownik języka polskiego

• jeden — I {{/stl 13}}{{stl 8}}licz. odm. jak przym. IIIb, M. ż jedna, n jedno {{/stl 8}}{{stl 7}} najmniejsza z liczb naturalnych; jedność, jednostka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jeden człowiek, pies, wóz. Jedna kobieta, owca, sukienka. Jedno dziecko, okno.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jeden przez drugiego — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} wszyscy naraz, nie zaprzątając sobie głowy innymi, nie troszcząc się o innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pchali się jeden przez drugiego, chcąc zająć lepsze miejsce. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jeden jedyny — {{/stl 13}}{{stl 7}} absolutnie jedyny, nie ma (nie było lub nie będzie) drugiego takiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jeden jedyny brat mi pomógł. Jeden jedyny raz byłem nad morzem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jeden — I. 1. Za jednym zachodem «przy okazji załatwienia jakiejś innej sprawy, jednocześnie z czymś»: – Chciałbym napisać grubą książkę, więc musiałbym po Węgrzech podróżować ze trzy miesiące. (...) Przelot Air India do Pragi byłby najprostszy. Jeżeli… …   Słownik frazeologiczny

• drugi — drudzy 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2» Drugi dzień wycieczki. Drugi marca a. drugiego marca. Drugie wydanie dzieła, książki. Robić co drugi raz a. po raz drugi. Ulicą przejechał samochód, za nim drugi, trzeci. ∆ Druga klasa… …   Słownik języka polskiego

• częstować się – poczęstować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wzajemnie dawać sobie coś do jedzenia, picia itp.; częstować jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Częstowali się nawzajem papierosami. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2 …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sczepiać — ndk I, sczepiaćam, sczepiaćasz, sczepiaćają, sczepiaćaj, sczepiaćał, sczepiaćany sczepić dk VIa, sczepiaćpię, sczepiaćpisz, sczep, sczepiaćpił, sczepiaćpiony «łączyć razem jakieś przedmioty, przyczepiać jeden do drugiego; spinać» Klucze sczepione …   Słownik języka polskiego

• wodzić — ndk VIa, wodzićdzę, wodzićdzisz, wódź, wodzićdził, wodzićdzony 1. «idąc prowadzić kogoś w różne miejsca, być czyimś przewodnikiem» Wodziła gości po całym mieście. Wodziła nas od sklepu do sklepu. Wszędzie wodziła ze sobą dziecko. ◊ Wodzić rej… …   Słownik języka polskiego

• wyminąć — dk Vb, wyminąćnę, wyminąćniesz, wyminąćmiń, wyminąćnął, wyminąćnęła, wyminąćnęli, wyminąćnięty, wyminąćnąwszy wymijać ndk I, wyminąćam, wyminąćasz, wyminąćają, wyminąćaj, wyminąćał, wyminąćany 1. «przejść, przejechać obok czegoś, kogoś,… …   Słownik języka polskiego

• wyprzódki — blp daw. «wyścigi, ściganie się» dziś tylko w wyrażeniu gw.: Na wyprzódki «starając się prześcignąć jeden drugiego, na wyścigi, jeden przez drugiego» …   Słownik języka polskiego